سیروس میمنت: در نون.خ۲ شاید به اقوام دیگر ایران هم پرداخته شود/ چرا باید مسابقه‌‌ خارجی بسازیم نه ایرانی؟!

بیماری جدیدی که این روزها گریبان آنتن تلویزیون را گرفته تقلید برخی از برنامه‌سازان است که مسابقه خودشان را به تقلید از مسابقه‌های خارجی می‌سازند. ۲۴ فروردين ۱۳۹۸ - ۱۱:۱۱ فرهنگی رادیو و تلویزیون نظرات - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، در اکثر سریال‌های طنز خاطرانگیزی چون «متهم گریخت»، «خانه به دوش»، «سه دونگ، سه دونگ»،‌ «پنچری» و «گسل» به ایفای نقش پرداخته و البته سیروس میمنت دست به قلم هم است و او را به نویسندگی هم می‌شناسند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کار «خانه به دوش» او که کماکان هم از تلویزیون پخش می‌شود برای مخاطب جذاب است. در عید نوروز با نقش کیوان سریال «نون.خ» به تلویزیون برگشت و این شب‌ها هم با نقش "خلیلی" در «دنگ و فنگ روزگار» شبکه یک سیما ایفای نقش می‌کند. یکی از مشکلاتی که تلویزیون این روزها گرفتار آن است و سیروس میمنت آن را یک بیماری جدی عنوان کرد، تقلید برنامه‌سازان خصوصاً مسابقه‌های تلویزیونی از مسابقات خارجی است.

بازیگر سریال «همه فرزندان من» و «دلنوازان» در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری تسنیم، تصریح کرد: من همیشه تلاش می‌کنم تفاوت را در تیپ‌سازی و ایفای نقش‌هایم داشته باشم. این تلاش قبل از جلوی دوربین رفتن انجام می‌شود تا شبیه به کاراکترهای قبلی‌ام نباشم. این مخاطب حق دارد نقش‌ها و کاراکترهای جدیدی از بازیگر ببیند. معضلی که این روزها در داستان‌ها، سوژه‌ها، کاراکترها و سریال‌های ما وجود دارد که هم شبیه‌ به هم شده‌اند. حداقل ما دامنه این تکراری شدن را گسترش ندهیم و در ایفای نقش‌هایمان به کلیشه نرویم. متأسفانه امروز از نوآوری خبری نیست و کاری که 30 سال پیش مورد اقبال مردم بوده و هست، فیلمساز و نویسنده سعی دارند آن را تکرار کنند.

سیروس میمنت در نمایی از سریال «نون.خ»

وی درباره نقطه قوت و ضعف سریال «نون.خ» گفت: یکی از اتفاقات خوبی که برای من به عنوان یک بازیگر و تلویزیون افتاد ساخت سریال «نون.خ» بود که اولین‌بار توانست به کردزبان‌ها بپردازد. تا کنون هیچ شکل و شمایلی از این قشر به تلویزیون نیامده بود و این سریال بسیار هوشمندانه با پوشش، رفتار و کردارش در قالب یک قصه جدیدی برخورد کرد. من فکر می‌کنم مهمترین نقطه ضعف «نون.خ» پرداختن زیاد از حد به تهران بود می‌توانستم کمتر به تهران و بیشتر به مناطق کردنشین بپردازیم و بیش از پیش مورد اقبال مردم قرار می‌گرفت.

میمنت در پاسخ به این سوال که چرا تلویزیون در بعد سریال‌سازی و برنامه‌سازی همچون گذشته نمی‌تواند حسّ ماندگاری را برای مخاطب به ارمغان بیاورد، تأکید کرد: پایه اصلی هرکاری متن خوب است؛ حتماً باید با متن خوب شروع کنیم، اتفاقی قدری در پروژه‌های تلویزیونی ما چه سریال و چه برنامه مورد غفلت واقع شده است. نداشتن متن خوب باعث شده که هرچه‌قدر تلاش کنیم به درجا زدن ختم شود. از طرفی اصرار نویسنده و برنامه‌ساز و یا سریال‌ساز بر تقلید از کارهای دیگر است یا می‌کوشند کارهای قبلی خودشان را به گونه‌ای دیگر تکرار کنند. مثلاً کاری قبلاً خوب شده و همان عوامل دوباره همان کار با همان قالب را تکرار کنند. البته که این بیماری به بخش‌های دیگر تلویزیون از جمله برنامه‌سازی انتقال پیدا کرده است.

وی با اشاره به ساخت مسابقه‌های تلویزیونی از الگوهای خارجی، افزود: چرا آنقدر برنامه‌سازان ما در ساخت مسابقه‌های تلویزیونی اصرار دارند حتماً از الگوهای خارجی تقلید کنند؟ مثلاً فلان مسابقه را در فلان شبکه خارجی دیده‌اند مورد اقبال است یک مشابه کپی شده آن را روی آنتن رسانه‌ملی ببینیم که حداقل می‌توانست ایرانیزه بشود و قدری هماهنگ با فرهنگ‌های برنامه‌سازی ما روی آنتن برود. متأسفانه این اتفاق نیفتاده و حتی در دکور و چیدمان داوران هم تغییری نداده‌ایم. این‌ها خوب نیست و چرا از خودمان الگو و خلاقیتی نداریم؟ مگر ما فکر و اندیشه نداریم؟ ما بایستی خودمان یک خلاقیت و نوآوری را بوجود بیاوریم. زمانی دیگران از ما تقلید می‌کردند بخصوص در داستان‌نویسی که ادبیات غنی داشته و داریم.

میمنت درباره ساخت فصل دوم «نون.خ» گفت: فکر می‌کنم قصه منسجم و خوب در فصل دوم این سریال تلویزیونی حتی شاید اجازه ورود قوم دیگری به این سریال را هم بدهد. خدا را شاکرم که سریالی بعد از مدت‌ها درباره اقوام و آداب و رسوم ایرانی ساخته شد که هیچ چالشی هم بوجود نیاورد. چون صادقانه با قوم کردزبان ما برخورد شد و اقوام ما در مواجهه با این رفتارها نه تنها شماتتی انجام نمی‌دهند بلکه برخورد مثبتی خواهند داشت. البته که سعید آقاخانی خودش به جهت اصالت کُردی با آن مناطق آشنا بود و حتی در استفاده از بازیگران بومی به کُردهای سنندج و کرمانشاه هم اکتفا نکرد و از بیجار،‌بانه و سردشت هم بازیگر آورد.

نمایی از بازی «سیروس میمنت» در سریال «حکایت‌های کمال»

وی در پاسخ به این سوال که برای ساخت سریال‌های خاص اقوام کارگردان باید خودش اصالت آن مناطق موردنظر را داشته باشد، خاطرنشان کرد: اگر کارگردانی اصالت آن منطقه موردنظر را داشته باشد و بعد مثلاً به مناطق کویری بپردازد حتماً کار ساده‌تر و به مراتب موفق‌تری خواهد داشت مگرنه بایستی با مطالعه و احتیاط بیشتری وارد عمل شود. حرف من این نیست حتماً کارگردان و بازیگران برای آن منطقه موردنظر باشند ولی اگر در جریان ساخت سریال اقوام، کارگردان و بازیگری با فرهنگ و اقلیم آن منطقه آشنایی نداشته باشد حتماً کار به مراتب سخت‌تر خواهد بود.  

فریده سپاه منصور: تلویزیون باید به فکر حفظ مخاطب باشد / برخی از نویسندگان تلویزیون به سری‌دوزی عادت کرده‌اند«نون.خ2» به کردستان می‌رودعلی صادقی: سریال «نون.خ» کسی را مسخره نکرد/ همه کارگردان‌ها، بازی‌های تکراری را دوست دارندگفتگوی عوامل «نون.خ» با مردم و رسانه‌ها/فرجی: « نون.خ 2» به زودی کلید می‌خوردعباس محبوب: «دنگ‌وفنگ روزگار» جانشین خوبی برای «نون.خ.» خواهد بود

میمنت درباره موفقیت سریال «نون.خ» در جلب نظر مخاطب عام و خاص، تأکید کرد: «نون.خ» سعی کرد با مخاطب خودش غیرمستقیم اما تأثیرگذار صحبت کند. همه‌چیز با قصه روایت می‌شد که نیاز امروز طنزهای تلویزیونی ماست. مخاطب ما از نصیحت فراری است و رفتار غیرمستقیم فیلمساز را بیشتر می‌پسندد. خصوصاً قشری که قرار است برای اولین‌بار به فضای زندگی‌هایشان پرداخته شود؛ سریال «نون.خ» هم به معضلات این مناطق پرداخت و هم طبیعت بکرشان را برجسته کرد. اتفاقی که در دیگر سریال‌های تلویزیونی ما باید بیفتد و از این لوکیشن‌های تکراری و آپارتمانی خارج شویم.

سیروس میمنت در نمایی از سریال «دنگ و فنگ روزگار»

وی با اشاره به حضورش در کاراکتر "خلیلی" سریال «دنگ و فنگ روزگار» بیان کرد: کم‌کار شده‌ام ولی دقت می‌کنم تکرار نشوم. خسته شدم از بس که نقش‌های تکراری به من پیشنهاد شد. بازیگر مجبور نیست تَن به بازی در هر نوع پروژه‌ای بدهد که هیچ مزیّت هنری برایش نداشته باشد. ما بازیگر سریال‌ها و فیلم‌ها می‌شویم که حرفی از خودمان هم زده شود و مردم ما را ببینند. نه اینکه آنقدر تکراری باشیم که با انگشت نشان‌مان بدهند «سیروس‌میمنت» همان بازیگر فلان سریال تلویزیونی که چندین سال پیش ساخته شده را دوباره تکرار کرده است. این اتفاق در اغلب سریال‌ها و بازی‌های بازیگران می‌افتد و یک عقب‌گرد در حرفه ما محسوب می‌شود. من در «نون.خ» کیوان را بازی کردم و "خلیلی" «دنگ و فنگ روزگار» هم دنیای دیگری دارد. من نمی‌گذارم تیپ‌ها و بازی‌هایم تکرار شوند، چون این مخاطب برایم احترام دارد.

میمنت با بیان اینکه دوست دارم یک کار با اصغر فرهادی امروز داشته باشم،‌ افزود: به عنوان بازیگر آرزوهای فراوانی دارم و با شخصیت‌های برجسته‌ای هم کار کرده‌اند. با سعید آقاخانی خیلی راحتم و او از ایده‌های بازیگران استقبال می‌کند. برای رضا عطاران هم بازی کرده‌ام و هم «خانه به دوش» او را نوشته‌ام. 5 کار با اصغر فرهادی دارم زمانی که اصغر فرهادی امروز نبود. دوست دارم یک کار با اصغر فرهادی امروز داشته باشم.

انتهای پیام/

R1515/P/S4,1430/CT3 واژه های کاربردی مرتبط شبکه یک رسانه ملی تلویزیون

منبع: تسنیم

کلیدواژه: شبکه یک رسانه ملی تلویزیون شبکه یک رسانه ملی تلویزیون

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۴۰۶۳۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حسن صباح جزو مقدسات نیست/ ممنوعیت تماشای سریال "حشاشین" موجه نیست

   عصر ایران؛ هومان دوراندیش - ممنوعیت پخش سریال "حشاشین" در ایران، مبتنی بر این دو "دلیل" بوده: تحریف تاریخ اسلام، ضد ایرانی بودن سریال. البته در توجیه این ممنوعیت به "رویکرد سیاسی مغرضانه" هم اشاره شده که به نظر می‌رسد این رویکرد ادعایی، از نظر ممنوع‌کنندگان پخش این سریال در ایران، انگیزۀ تحریف تاریخ اسلام در این سریال و جهت‌گیری ضد ایرانی آن بوده.

   (‌مهدی سیفی، مدیرکل نظارت و تطبیق ساترا گفته است: سریال «حشاشین» محصول کشور مصر است و روایت آن از تاریخ اسلام متضمن تحریف‌های فراوانی است که به نظر می‌رسد با رویکرد سیاسی مغرضانه تولید شده است.) 

  خلاصه اینکه از نظر مقامات ساترا (سازمان تنظیم مقررات رسانه‌های صوت و تصویر فراگیر در فضای مجازی)، مشتی مغرض در مصر نشسته‌اند و سریالی ساخته‌اند برای تحریف تاریخ اسلام و ضدیت با ایران و ایرانی.

  دقیقا معلوم نیست تحریف تاریخ اسلام  چه معیارهایی دارد. دربارۀ سریال مختارنامه نیز برخی از نظر اهل سنت چنین نظری داشتند و البته نحوۀ شخصیت‌پردازی عبدالله بن زبیر (با بازی رضا کیانیان) را مغرضانه می‌دانستند.

  طبیعتا در درون هر دینی، بین پیروان مذاهب مختلف، اختلاف نظرهایی دربارۀ وقایع و شخصیت‌های تاریخی وجود دارد. خارج از ادیان نیز چنین اختلافاتی طبیعی است. مثلا هر فیلمی که دربارۀ ژاندارک یا لوتر و کالون ساخته شود، احتمالا مناقشاتی را بین مورخان و چه بسا کاتولیک‌ها و پروتستان‌ها پدید آورد.

  اما آیا چنین مناقشاتی دلالت دارد بر اینکه ما حق نداریم سریال حشاشین را ببینیم؟ و اگر این سریال را ببینیم ایمان خودمان را به شخصیت حسن صبّاح از دست می‌دهیم؟ اساسا مگر کسی در جامعۀ ایران شیفتگی خاصی نسبت به حسن صباح دارد که نگران باشیم کسانی در مصر از او چه تصویری ترسیم کرده‌اند؟

 حسن صباح که جزو مقدسات نیست. بر فرض که سازندگان سریال حشاشین از او به بدی یاد کرده باشند. می‌توان سریال را دید و نقاط ضعف یا حتی حرف اصلی‌اش را نقد کرد. اینکه عده‌ای برای مردم تصمیم بگیرند حق ندارید این سریال را تماشا کنید، از عجایب است؛ چون این سریال نه پورنوگرافیک است، نه علیه مقدسات شیعی است و نه حتی متعرض شخصیت‌های برجستۀ مذهب تشیع شده است؛ یعنی افرادی نظیر سلمان و ابوذر و مالک اشتر، را که نزد شیعیان ایران از احترام ویژه‌ای برخوردارند. 

اگر هم این سریال ضد ایرانی باشد، قاعدتا چنگی به دل مردم ایران نمی‌زند و حتی ممکن است جمعی از آریایی‌های غیور به صفحات مجازی سازندگان سریال هجوم ببرند و آن‌ها را تنبیه کنند!

ولی واقعیت این است که سریال حشاشین، حسن صباح را شخصیتی در دل تاریخ و تمدن اسلامی ترسیم کرده است. علاوه بر این، فارغ از اینکه سازندگان سریال چه نیتی داشته‌اند، حسن صباح عملا شخصیتی جذاب و دلنشین از آب درآمده است.

   از این حیث سریال حشاشین تا حدی شبیه سریال امام علی (ع) شده که معاویه و عمرو عاص‌ را جوری ترسیم کرده بود که بیننده از آن‌ها بیزار نمی‌شد. در همان زمانی که سریال امام علی (ع) پخش می‌شد، بسیاری به داوود میرباقری ایراد گرفتند که چرا معاویه و عمرو عاص در سریالت جذاب‌تر از سلمان و ابوذر شده‌اند.

  تازه اگر بپذیریم حسن صباح در "حشاشین"، به عنوان یک ایرانی، شخصیتی منفی و منفور است، خواجه نظام‌الملک هم به عنوان یکی از شخصیت‌های اصلی سریال، یک ایرانی است که در برابر او قرار دارد. اگر حسن صباح تروریست ترسیم شده، خواجه نظام‌الملک هم به درستی سیاست‌مداری قلمداد شده که بر ضرورت تدبیر و خرد سیاسی پا می‌فشارد. مبدع ترور هم در تاریخ اسلام، حسن صباح نبوده. در همان قرن اول هجری، افراد گوناگونی در تقابل‌های سیاسی در جهان اسلام ترور شدند.

  نکتۀ مهم دیگر اینکه، حسن صباح در اواسط قرن پنجم هجری در خانواده‌ای به دنیا آمد که شیعۀ دوازده‌امامی بودند ولی بعدها به مذهب اسماعیلی گروید. یعنی او امام موسای کاظم و ائمۀ بعدی شیعیان را به عنوان امام قبول نداشت.

  دربارۀ چنین فردی، قاعدتا در ایران نمی‌توان فیلم و سریال مثبتی ساخت. این هم از عجایب است که خودمان حاضر نیستیم یک فیلم یا سریال در تجلیل از حسن صباح بسازیم، ولی به دیگران هم می‌گوییم چیزی در انتقاد از او نسازید!

  در آغاز دهۀ 1390 که فیلم آرگو ساخته شد، برخی از مقامات سینمایی کشور گفتند این فیلم ضد ایرانی است. ولی آرگو را بسیاری از مردم دیدند و چون فیلم مهمی نبود، آب از آب تکان نخورد. یعنی فیلم، دست کم در ایران، تاثیرگذاری چندانی پیدا نکرد و امروز حتی کمتر کسی به خاطر دارد فیلمی به نام آرگو، روزی در این کشور اهمیت سیاسی پیدا کرده بود.

در سریال حشاشین، شخصیتی که حقیقتا نزد ایرانیان محبوب است، حکیم عمر خیام است که تصویری مثبت و دلنشین نیز از او ترسیم شده. همین نکته نیز یکی از دلایل ضد ایرانی نبودن سریال حشاشین است.

  این هم از عجایب است که ما در کشور خودمان احتمالا دربارۀ خیام هم نمی‌توانیم فیلم یا سریالی توام با تجلیل و تحسین بسازیم. اگر هم بتوانیم، دست کم مصری‌ها زودتر از ما دست به کار شده‌اند و خیام را در یک اثر هنری، به نیکی و دلنشین ترسیم کرده‌اند.

به هر حال حتی اگر ممنوعیت پخش سریال حشاشین در پلتفرم‌های رسمی قابل توجیه باشد، منتفی شدن امکان دانلود این سریال در فضای مجازی به هیچ وجه قابل توجیه نیست. ساترا تصمیم گرفته "حشاشین" از فیلیمو و پلتفرم‌های مشابه پخش نشود؟ قبول. ولی اینکه کاری کرده‌اند که هیچ کس نتواند این سریال را دانلود و تماشا کند، شگفت‌آور است.

اگر الان یک استاد تاریخ بخواهد این سریال را دانلود و تماشا کند، چه کار باید بکند؟ باید بگوید ساترا صلاح دیده من به عنوان یک ایرانی مسلمان شیعه، این سریال را نبینم تا مبادا گمراه شوم؟ آیا این توهین‌آمیز نیست؟ و مگر حسن صباح مصداق "راه" است که بدبینی احتمالی به او پس از تماشای این سریال، مصداق "بیراهه" و "گمراهی" باشد؟

   (اشتباه نشود. این یادداشت در دفاع از تمام محتوای سریال نیست. در دفاع از حق تماشای چنین سریالی است.)

 

   

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: واکنش نشریۀ 29 ساله به حذف سریال «حشاشین» از شبکۀ نمایش خانگی/ علاقه ایرانیان به داستان حسن صباح تاریخی است؛ نسازی، می‌سازند(+ جلد)