سیروس میمنت: «کیوان»، دن کیشوت «نون خ» است

بازیگر سریال «نون خ»گفت: یکی از اصلی ترین وظیفه های صداوسیما این است که مناطق زیبای ایران و هر اقلیمی در این کشور را به مردم بشناساند و این کم کاری ما است که در این سالها کمتر به این سمت رفتیم.

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، شب های نوروز سریال «نون خ» در شبکه یک سیما توانست نظر بسیاری از مخاطبان را به خود جلب کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یکی از بازیگران این سریال «سیروس میمنت» ایفاگر نقش کیوان است که گفتگوی با این بازیگر را در ادامه می خوانید:

** آقای میمنت شما از فصل ابتدایی سریال «نون خ» در این سریال حضور داشتید. در این سه سال چه تغییراتی در نقشتان ایجاد شده است؟

کمدی که در این شخصیت وجود داشت همچنان دیده می شود. باید بگویم این شخصیت از فصل یک تا سه تغییر آنچنانی نداشته است فقط در این سالها کامل تر شده است. یعنی کیوانی که در فصل سه می بینید کامل تر از کیوانی است که در فصل یک دیدید.

** این تفاوت در چه بخش هایی است؟

در همه ابعاد شخصیتی او و شخصیتش کامل تر شده است. در این مدت ما بازخوردهای مردم را دیدیم و این را هم می دانیم که با چه بخش هایی از سریال خوشحال تر می شوند و می خندند و سعی کردیم همان ها را چه در بخش نگارش و چه در بخش بازی ها پررنگ تر کنیم.

** گریم شما از نیمه داستان به بعد تغییر می کند.

بله، تا نیمه سریال گریمی که دارم مثل فصل های قبل است و از نیمه تا پایان کار تغییر کوچکی در گریم داریم. بر اساس قصه ای که وجود دارد در زندگی شخصی کیوان اتفاقی رخ می دهد که موهایش را رنگ می کند.

** در فصل سه لوکیشن این سریال از فضای غرب کشور فاصله گرفته و به تهران آمده است. چقدر این تغییر لوکیشن می تواند در بازی ها اثرگذار باشد؟

لوکیشن خیلی در کار اهمیت دارد. برای مثال شما ببینید مردم شهر نشینی که در شهر زندگی و کار می کنند، شب هم که به خانه می روند سریال های آپارتمانی می بینند و این روال برایشان خسته کننده می شود. آنها بدون اینکه دلیلش را بدانند کار را پس می زنند. اما اگر آن لوکیشن به دشت و بیابان تغییر پیدا کند خود به خود باعث شعف در مخاطبین می شود و تماشای این فضاها و لباس های رنگی و کوه و دشت و ... در روحیه مخاطبان اثر می گذارد.

** چقدر برای بازیگر جذابیت دارد و چقدر سختی کارش را دوچندان می کند؟

خیلی زیاد. برای بازیگران جذابیت دارد و رضایت مندی خاصی هم در کنار جذابیت وجود دارد. از طرفی سختی هایی هم دارد.

** بخشی از این سریال به نشان دادن اقلیم کردستان و آداب و رسوم مردم آن خطه است. مردم در بازخوردهایشان به شما می گفتند که از تماشای چنین سریالی حس رضایت دارند؟

مردم کردستان و نقطه های مختلف کرد نشین همه و همه از تولید این سریال راضی هستند. به هر حال در این سریال منطقه آنها هم دیده می شود.

** موضوع بعدی درباره لباس ها و نوع پوشش مردم کردستان است که بعد از این سریال به خوبی در میان مردم جای خود را باز کرد.

سالها پیش در خلال جنگ سوریه که به کوبانی کشیده شد با نشان دادن تصاویری از این جنگ، تازه مردم دنیا متوجه شدند که لباس کردی چقدر زیباست. ما از دنیا نمی توانیم ایراد بگیریم چون واقعا دلیلی  ندارد که لباس کردی را بشناسند اما از مردم خودمان می توانیم. کردستان یکی از شهرهای ایران است. یادم هست یکبار یکی از همسایه ها به منزلمان آمد و به همسرم گفت چقدر لباس زیبایی دارید و از آن جالب تر اینکه می خواستند به عروسی بروند و از همسرم لباس کردی گرفته بودند تا در مراسم بپوشند.

** چقدر کمبود این دست آثار شبیه به «نون خ» در تلویزیون احساس می شود؟

یکی از اصلی ترین وظیفه های صداوسیما این است که مناطق زیبای ایران و هر اقلیمی در این کشور را به مردم بشناساند و این کم کاری ما است که در این سالها کمتر به این سمت رفتیم. فرهنگ عرب، ترک، لر، بلوچ، و ... همه ما گوهر یک دانه ایم و در یک کشور زندگی می کنیم و باید فرهنگ همه شهرها را بشناسیم. ایرانی که در ایران زندگی می کند کردها را زمانی شناخت که جنگ کوبانی را دید و این خیلی بد است.

** منهای لباس و ظاهر مردم کرد زبان، چقدر خصیصه های این افراد در سریال سازی و در فرهنگ سازی میان مردم مهم است؟

یکی از وظایف ما این است که خصلت های خوب انسانی را به تصویر بکشیم، حالا خصیصه های خوب انسانی چیست؟ همانی که امروزه در جامعه ما کم شده است و با هم بودن دارد فراموشمان می شود و الان که کرونا هم به این موضوع دامن زده است.

** و این موضوع در سریال «نون خ» هم آمده است.

بله بارها دیدیم که صبح تا شب با هم سر یک مسئله ای دعوا می کنند اما سر یک سفره در کنار هم می نشینند و این راه درستی است که ما باید اشاعه دهیم. مردم هم چنین چیزی را دوست دارند و برایشان جذابیت دارد. کردها و البته همه منطقه های ایران به این شکل هستند. متاسفانه زندگی مدرن شهری خصیصه های خوبی را از ما دور کرده است.

** ما این صمیمیت را در سریال پایتخت یک تا پنج هم دیده بودیم. آنها با هم دعوا می کردند اما سر یک سفره در کنار هم می نشستند.

بله قبل از اینکه پایتخت و نون خ ساخته شود سریال های دیگری هم در راستای نشان دادن فرهنگ و اقلیم بومی ساخته شده بود. یادم است ۵۰ سال پیش درباره کردستان و شمال هم کارهایی ساخته شده بود اما به فرهنگشان توجهی نمی شد و دو سریال پایتخت و نون خ به فرهنگ این اقلیم توجه کردند.

** این سریال هایی که می فرمائید هم طنز بودند؟

بله.

**اما دیده نشدند؟

نه.

**چرا؟

یکی از دلیل هایش این بود که کارگردان اصلا کردستان را نمی شناخت و آمده بود سریالی در این باره بسازد. سعید آقاخانی خودش کُرد است.

** از فصل یک تا به الان چقدر بازخوردهای منفی داشتید؟

آنقدر بازخوردها زیاد بود که تصمیم گرفتم از فضای مجازی خداحافظی کنم. در فصل قبلی حضور پررنگی داشتم و همین باعث شده بود مردم در صفحه های مجازی به بنده محبت داشته باشند.

** در فصل سه نیز به اندازه فصل های قبلی بازی دارید؟

به همان اندازه فصل دو یا شاید بیشتر.

** نشان دادن فرهنگ هر شهری در قالب یک سریال در کنار اینکه می تواند جذاب باشد و فرهنگسازی کند، اما کار را برای سازندگان نیز سخت تر می کند و ممکن است فردی با دیدن بخش هایی از سریال ناراحت شود و به او به عبارتی بربخورد. چقدر چنین ماجرایی شما را دچار محدودیت می کرد؟

به هر حال همیشه محدودیت وجود دارد اما هیچ کسی نمی تواند به سعید آقاخانی ایرادی بگیرد چون خود او یک کرد با اصالت است و هیچ کس به اندازه او فرهنگ کُردها را نمی شناسند. از سویی سعید آقاخانی نمی آید به فرهنگ خودش توهینی کند و به آن کم توجهی کند. اما کسی که به منطقه ای که دارد درباره اش فیلمی می سازد آشنایی نداشته باشد، او ممکن است به دلیل عدم آشنایی به مردم آنجا دچار اشکالاتی شود. او از آنجایی که با آن فرهنگ آشنایی ندارد فرهنگی را به اشتباه به تصویر می کشد.

** فکر می کنید در شرایط فعلی چقدر مردم به آثار طنز نیاز دارند؟

بی نهایت. من یک بار گلایه ام را به مسئولین تلویزیون گفتم. یکی از اشتباه های ما در این مدت اخیر در تلویزیون این بود که در شرایط کرونا، مردم خودشان گرفتاری هایی داشتند و شب هم که می خواستند پای تلویزیون بنشینند و برنامه ای شاد ببینند، هیچ خبری از برنامه ای شاد نبود. چنین برنامه هایی برای روحیه و روان مردم خوب نیست. در چنین شرایطی وظیفه ما این است که به کمک مردم بیاییم و روح و روانمان را بسازیم نه اینکه شرایط را تشدید تر کنیم. ما باید همیشه این را در نظر بگیریم که جامعه در چه شرایطی قرار دارد و ما در چه شرایطی داریم خوراکی به مردم مان می دهیم. مردم ما در چه شرایطی هستند و نیازشان بیشتر به چه سمتی است؟

** اما در همین یک سالی که گذشت برخی از هنرمندان هم کارشان را تعطیل کردند و حتی برای مردم هم که شده کار نکردند و اینها هم بخشی از ماجرا هستند و فقط نباید تلویزیون را مقصر بدانیم.

من به این افراد کاری ندارم و روی بحثم با آنها نیست و از کاری که کردند هم خوشم نیامد. حتی شنیدم برخی از هنرمندان گفتند چرا جانمان را به خطر بیندازیم؟ نه اتفاقا امروز روزی است که وظیفه شما است برای مردمی که حال خوبی ندارند برنامه سازی کنید. همان زمان هم گفتم تا حالا هر کاری کردید، تمام شده و رفته و الان زمانی است که باید حضور داشته باشی و وظیفه ات را به مردمی که بالاجبار در قرنطینه خانگی به سر می برند، نشان دهی. حتی می گویم شما اگر پای جانت هم به میان بود باید مردم را شاد کنی مثل افرادی که سالها جنگیدند و بدون ترس از کشور دفاع کردند.

** به طور معمول هر بازیگری بخشی از وجود خودش را به نقشی که ایفایش می کند، اضافه می کند. شما چقدر از خودتان را به نقش کیوان اضافه کردید؟

از همان فصل ابتدایی طی صحبتی که با سعید آقاخانی داشتم شخصیت کیوان را پیدا کردیم و آن را پرورش دادیم و هنوز معتقدم کیوان، دن کیشوت سریال نون خ است.

** شخصیت «کیوان» چقدر برای خودتان جذاب است؟

خیلی زیاد.

**با توجه به اینکه در این سالها نقش های بسیاری در ژانرهای مختلفی بازی کردید جایگاه کیوان در کارنامه کاری شما کجاست؟

نقش کیوان را با جان و دل بازی کردم و با اشاره به سکانسی که برای جلب توجه همسرش که با او قهر کرده است، برای او آواز می خواند باید بگویم این نقش و این سکانس را با جان و دل بازی کردم. از طرفی به عبارتی فالش می خواندم و زشت ترین صدا را داشتم اما همه خوششان آمده است. چونکه سوز داشت و به دل نشست.

** برای ایفای این نقش چقدر از بداهه پردازی استفاده کردید؟

تا جایی که کارگردان به من اجازه این کار را بدهد از بداهه استفاده می کنم.

** در این مدت یکساله بعد از فصل دو و تا قبل از شروع فصل سه «نون خ» مشغول کاری نشدید؟

حقیقت این است که پیشنهاد بوده اما قبول نکردم.

**چرا؟ دلیل خاصی داشتید یا اینکه فیلم نامه ها ضعیف بودند؟

به این خاطر که ذهنم درگیر نون خ بوده است و از سویی هم کارهایی که پیشنهاد شد کارهای خوبی نبود. خیلی دوست داشتم زمانی که مشغول بازی در نون خ نیستم در کار دیگری حاضر شوم که کمی به خوبی نون خ باشد اما واقعا وجود نداشت. معتقدم وقتی در این سریال بازی کردم و نقش به این خوبی در کارنامه کاریم رفته است، دیگر نباید با کارهای سطحی خرابش کنم.

**بخشی از این ماجرا به این برمی گردد که مردم دیگر از شما انتظار سابق را ندارند؟

بله، مردم هم از ما توقع دارند که در هر کاری حضور نداشته باشیم و بنا به اعتمادی که به ما دارند، فیلم مورد نظر را که می خرند و نگاه می کنند و وقتی می بینند توقع شان را برآورده نکردیم ناراحت می شوند.

** به طور معمول و در این سالها سریال هایی که مخاطبان از آنها استقبال خوبی داشتند ادامه دار شدند. این در مورد نون خ هم صدق می کند و تا الان سه فصل از این سریال به تصویر کشیده شده است. فکر می کنید این سریال تا چند فصل می تواند ادامه داشته باشد؟ و شما تا چه زمانی در کنار گروه «نون خ» حضور دارید؟

زمان مشخص می کند اما من حتما در کنار این گروه صمیمی و حرفه ای خواهم بود.

سریال نوروزی «نون خ» به کارگردانی سعید آقاخانی و بازی سعید آقاخانی، سیروس میمنت، شقایق دهقان، علی صالحی، علی صادقی، کاظم نوربخش، هدیه بازوند، ندا قاسمی، صهبا شرافتی و ... هر شب از شبکه یک سیما بروی آنتن می رود.

منبع: خبرگزاری فارس

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: سریال نون خ سیروس میمنت دن کیشوت صداوسیما سعید آقاخانی نشان دادن فصل سه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۴۸۰۲۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شیدا یوسفی بازیگر «زودیاک»: دوستداران قصه‌های واقعی رئالیتی‌شو ها را می‌بینند

شیدا یوسفی که تجربه بازی در سینما، تلویزیون، تئاتر و شبکه خانگی را در کارنامه‌اش دارد، پیش از شروع فعالیت حرفه‌ای خود در سینما و تئاتر در حوزه منشی صحنه مشغول بوده و نخستین تجربه حرفه‌ای خود و بستر معرفی‌اش به جامعه را سریال «ممنوعه» می‌داند.

این هنرمند پس از حضور در تلویزیون، وارد پلتفرم‌های شبکه خانگی شده و تا امروز در رئالیتی‌شوها و سریال‌های مختلفی نقش‌آفرینی کرده و بازیگری را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کند. حضور او در فصل دوم گیم‌شوی «زودیاک» بهانه‌ای شد تا با او به گفت‌وگو بپردازیم.

چه شد در گیم‌شوها حضور پیدا کردید؟ 

این روزها بازی مورد علاقه‌ام مافیاست. نخستین باری که بازی در «شب‌های مافیا» را تجربه کردم، شرکت‌کنندگان برنامه فقط خانم‌ها بودند که با یک ماه تمرین، بازی را یاد گرفتم. از آن زمان هم در همه مسابقات مافیا حاضر بودم. از سری اول «زودیاک» به بعد هم، هفته‌ای دو بار جدا از تمرینات با بچه‌ها جمع می‌شویم و بازی می‌کنیم و این بازی برایم بسیار جذاب شده در حدی که گاهی در دورهمی‌های خانوادگی حوصله‌ام سر می‌رود و دوست دارم با دوستانم مافیا بازی کنم.

با کدام فیلم یا سریال به مردم معرفی شدید؟

به نظر خودم سریال «ممنوعه» سبب معرفی من به مردم شد که نخستین کارم در شبکه خانگی بود. در این سریال جزو نقش‌های اصلی بودم که سبب شد بیشتر دیده شوم. البته طبق تجربیات من تا امروز، مخاطبان صداوسیما و نمایش خانگی دو دسته کاملاً مجزا از هم هستند. به عنوان مثال در شهرستان‌ها جوانان من را به واسطه حضورم در «شب‌های مافیا» یا «مافیا زودیاک» و حتی «ممنوعه» که تماماً تولید شبکه نمایش خانگی هستند می‌شناسند اما افراد مسن‌تر به واسطه نقشم در سریال‌های صداوسیما با من آشنا هستند.

شما در صداوسیما هم سابقه حضور در سریال‌های پرمخاطبی مثل «نون‌خ»، «بچه مهندس» و آثار دیگر را دارید، به عنوان یک بازیگر، حضور در صداوسیما برای شما دلنشین‌تر است یا در نمایش خانگی؟

هر کدام از این مدیوم‌ها مزایای خوش را دارد، اما مسائلی هست که شاید در هیچ کجای دنیا از لحاظ مناسبات دغدغه بازیگران نباشد مثلاً طراحی لباس یا گریم در صداوسیما بسیار سختگیرانه است اما در شبکه نمایش خانگی بازیگران فضای آزادتری دارند. بازی در محصولات پلتفرم‌های نمایش خانگی جذابیت خودش را دارد. مخاطب ایرانی این روزها درگیر برنامه‌ها و سریال‌های خانگی شده و مورد پسندش است حتی به نظرم در جامعه امروز مردم به حدی دغدغه فکری دارند که سریال‌های طولانی را پس می‌زنند و به دنبال مینی‌سریال‌ها می‌روند و آن‌ها را راحت‌تر می‌پذیرند.

تکرار ساخت رئالیتی‌شو در مورد بازی مافیا مخاطب را خسته نمی‌کند؟

شخصاً «زودیاک» را از تمام بازی‌های مافیا بیشتر دوست دارم و فکر می‌کنم کسی که بازی مافیا را دوست داشته باشد درگیر این سناریو و این برنامه می‌شود. یکی از جذابیت‌های این بازی این است که حتی اگر بازیکن حرفه‌ای هم باشید، ممکن است در روند بازی دچار اشتباه‌های جبران‌ناپذیری بشوید که این دقیقاً مثل زندگی ماست که سراسر تجربه است و قطعاً از اشتباهاتمان درس بیشتری می‌گیریم. ضمن اینکه مافیا بازی خسته‌کننده‌ای نیست زیرا حتی در جمع‌های خصوصی هم هیچ وقت دست‌ها تکراری نمی‌شود و همیشه بازی‌ها و اتفاق‌های جدید رخ می‌دهد.

از طرفی هم فکر می‌کنم بازی خانم‌ها و آقایان با یکدیگر روند برنامه را بهتر کرده چون معمولاً در بازی، خانم‌ها کمتر به هم اعتماد می‌کنند یا با هم تعارف و رودربایستی دارند اما زمانی‌ که در بازی خانم‌ها و آقایان کنار هم حضور دارند، بازی حرفه‌ای‌تر می‌شود. همچنین حضور شخصیت‌های معروف ورزشی یا اهالی موسیقی در برنامه، مخاطبان برنامه را بیشتر کرد. «زودیاک» بستری برای مخاطب ایجاد کرد تا رفتار و احساس افراد مورد نظر را ببیند و آن را حس کند.

در گذشته بسیاری از هنرمندان با این تفکر که حضور در رئالیتی‌شو می‌تواند آینده شغلی آن‌ها را تهدید کند در این برنامه‌ها شرکت نمی‌کردند، امروز این تصور چقدر تغییر کرده است؟

برای پاسخ به این پرسش از خودم مثال می‌زنم، من در حوزه بازیگری تحصیلات آکادمیک دارم و قطعاً شغل خودم را بازیگری می‌دانم اما دوست دارم در برنامه‌های اینچنینی نیز حضور داشته باشم. برنامه‌های رئالیتی‌شو جذابیت‌های خاص خود را دارند که علاوه بر سرگرمی و جذابیت، از لحاظ اقتصادی نیز برای شرکت‌کنندگان قابل توجیه است که با توجه به وضعیت خود مجاب به حضور در این برنامه‌ها بشوند. گذشته از این مسائل، همان طور که خانم «شبنم مقدمی» در رئالیتی‌شو «صداتو» به عنوان داور حضور دارد یا «محسن کیایی» به عنوان مجری به این برنامه می‌آید، به همین صورت تمام بازیگران کم‌کم به سمت این برنامه‌ها خواهند آمد زیرا رئالیتی‌شوها معمولاً مورد پسند مردم واقع می‌شوند و مگر غیر از این است که ما بازیگران یکی از اهداف اصلیمان سرگرم کردن مردم و ساخت اوقاتی خوش است؟ مثلاً مردم در برنامه «صداتو» به صدای یک شخص عادی که در نانوایی کار می‌کند اما صدای خوبی دارد و آواز می‌خواند گوش می‌کنند و لذت می‌برند، بنابراین کسی که دوست دارد قصه بشنود تماشای برنامه‌های رئالیتی‌شو را انتخاب می‌کند.